Internet of Things in het Wild: wildlife monitoring, bezoekers monitoring

Het was lastig om er in de afgelopen week omheen te kunnen: een Frans gezin stapte in safaripark Beekse Bergen uit hun auto, temidden van een groep jachtluipaarden. Onder hen was een jong kind. De inzittenden van de auto achter hen hebben het geheel gefilmd en online gezet, waarna de storm van kritiek die volgde enorm was. De media kon er niet over uit: waarom deden deze mensen dit? Snapten ze niet wat het gevaar was, begrepen ze de instructies van het safaripark niet?

Beekse Bergen was snel om een verklaring uit te brengen, waarin ze nogmaals benadrukten geen extra maatregelen te zullen nemen: de borden die in het park hangen en de waarschuwingen die bezoekers vooraf meekrijgen zijn duidelijk genoeg. Een interessant vraagstuk.

Nog daargelaten wie gelijk heeft en wie de meeste verantwoordelijkheid hiervoor draagt – al lijkt dat vrij duidelijk, ons inziens -, kan het Internet of Things veel betekenen voor dergelijke safariparken. Of het nu “onze” Beekse Bergen is, of het immense Kruger-park in Zuid Afrika: zowel wilde dieren als mensen kunnen beter beschermd worden dankzij moderne technieken, zoals wildlife monitoring.

MONITOREN BEZOEKERS

Om meteen met de meest obvious te beginnen, die ook het meest gerelateerd is aan bovenstaand voorbeeld. Bezoekers Monitoring in plaats van Wildlife Monitoring. Bezoekers aan safariparken kunnen uitstekend gemonitord worden dankzij talloze sensoren en andere melders. Denk hierbij aan  de redelijk standaard strategisch opgestelde microcamera’s langs de routes, die vanuit een centrale controlekamer bediend kunnen worden. Al kan dit ook vormgegeven worden door bewegingssensoren bij op- en afritten die niet genomen mogen worden, die direct aangeven wanneer iemand de verkeerde kant opgaat.

Ook kunnen sensoren bevestigd worden aan de auto’s van bezoekers, waarmee een ‘real-time’ bewegingskaart gecreëerd kan worden van alle voertuigen én hun bewegingen in het park. Sommige safariparken experimenteren met de inzet van drones, die de eerdergenoemde camera’s en sensoren vervangen: vanuit de lucht kunnen deze drones op ieder gewenst moment een overzicht geven van het park.

Zodra bezoekers dieren dreigen te verstoren – of andersom, als dieren zich te dicht bij of op de route bewegen – kan er adequaat ingegrepen worden: zo kan de dichtstbijzijnde parkranger automatisch een waarschuwing krijgen als een sensor iets opvangt en via de snelste route naar de betreffende plek geleid worden.

Al deze middelen kunnen trouwens ook toegepast worden voor operationele doeleinden: denk aan het optimaliseren van rijroutes, het real-time doorgeven van locaties waar bepaalde dieren het beste gespot kunnen worden, het managen van de verkeersflow om opstoppingen en files te voorkomen, en het inschakelen van bijvoorbeeld reinigingsdiensten of hulpdiensten in het geval van ongelukken of andere onregelmatigheden.

 MONITOREN DIEREN

Al kort hierboven benoemd, maar minstens net zo relevant als het monitoren van bezoekers: ook de dieren in het wildlife-park kunnen gemonitord worden. Voordelen hiervan spreken zowel vanuit het oogpunt van bezoekers, parkorganisatie, parkrangers en de dieren zelf. Bezoekers zullen minder nodeloos in lege bosjes turen, maar meer concrete aanwijzingen hebben over waar dieren zich op dat moment bevinden.

De parkorganisatie en de parkrangers kunnen in een oogopslag zien waar de dieren zich ophouden, of ze in orde zijn, en of er mogelijke gevaren of problemen dreigen. Tenslotte kunnen de dieren zelf beter beschermd worden, bijvoorbeeld tegen onnozele Franse toeristen of, nog erger, jagers en stropers. Ook kunnen ze zo bijvoorbeeld naar gebieden geleid worden waar meer voedsel is dan op hun huidige plek.

De voordelen van het monitoren van dieren zijn dus enorm, waardoor de toepassingen logischerwijs niet alleen beperkt blijven tot wildlife parken. Ook in ‘het wild’ gebruiken steeds meer wetenschappers, biologen en organisaties zoals het WWF IoT toepassingen om programma’s op te zetten die de dieren van uitsterven kunnen beschermen. En dit is hoog nodig: de fauna op onze wereld heeft een ongelooflijke afname in diversiteit van 56% gezien.

INTERNET OF ELEPHANTS

National Geographic rapporteerde dat tussen 2010 en 2012, meer dan 100,000 olifanten door mensen vermoord zijn om hun kostbare ivoren hoorn. In de laatste 10 jaar, is de populatie met meer dan 65% (!) afgenomen in Centraal Afrika, een van hun belangrijkste leefgebieden.

Het beschermen van olifanten is dus een enorm hot item geworden, eentje waar IoT een belangrijke rol in speelt. Dankzij talloze sensoren en inzichten in het gedrag van zowel dieren als stropers, kunnen Big Data-toepassingen een accurate voorspelling uitdraaien over waar stropers zich waarschijnlijk zullen ophouden en welke kuddes olifanten gevaar lopen. Zo kunnen rangers gestationeerd worden op plekken waar het risico op stropers groter is.

Ook worden steeds meer drones ingezet in de bescherming van deze magnifieke grijze reus. Deze houden zowel de omgeving in de gaten, en kunnen – in het geval van aanwezige stropers – een kudde olifanten naar een veilig gebied leiden. Dergelijke technieken, in combinatie met een actief anti-stroper beleid en verbod op handel van ivoor, zullen er hopelijk toe moeten leiden dat de daling in de wereldwijde olifantenpopulatie een halt toegeroepen wordt.

TIJGER FACIAL RECOGNITION

Een van die ideeën waarvan je zou willen dat je het zelf bedacht had: de inzet van geavanceerde facial recogition tools om individuele tijgers te herkennen, en daarmee hun populatie in kaart te brengen. Door hun schuwe karakter worden deze dieren nauwelijks in het wild gespot, wat het lastig maakt om een inschatting te geven van hun exacte aantal. Schattingen gaan uit van minder dan 3,000 individuele exemplaren die nog in het wild leven. Het zou voor hun behoud dan ook een wereld van verschil maken als een accuraat overzicht gemaakt kan worden van het aantal dieren én hun whereabouts, om hen beter te WIkunnen beschermen.

Voor het tracken van tijgers werd vooral gebruik gemaakt van verborgen videocamera’s, al kon het maanden duren voor een individuele tijger gespot werd – en dus nauwelijks af te leiden was waar het dier zich in de tussentijd bevond. Dit is echter veranderd door een unieke tool die gebruik maakt van publiekelijk beschikbare foto’s – van toeristen en liefhebbers, op Flickr of Instagram, maar ook  foto- of videomateriaal van biologen zelf, inclusief de verborgen camera’s in het wild. Deze enorme hoop aan tijgerbeelden wordt vervolgens door een tool voor gezichtsherkenning gehaald.

Tijgers hebben door hun strepen een uniek gezicht – vergelijkbaar met de menselijke vingerafdruk. Iedereen met een iPad kan de app gebruiken en zijn of haar tijgerfoto insturen, waarna deze gelinkt wordt aan de relevante tijger. Dit leidt tot een accurater overzicht van recente spottings. Jouw vakantiefoto’s kunnen dus bijdragen aan de instandhouding van dit prachtige dier! Een mooi resultaat van Wildlife Monitoring.

WILDLIFE MONITORING: NEUSHOORN TRACKING

Voorbeelden van dergelijke applicaties worden vaak verbonden aan het dier zelf. Zo wordt de neushoorn bedreigd, en schatten organisaties in dat dit dier – als er geen actie wordt ondernomen – nog in onze levens zal uitsterven. Gelukkig komen er al allerlei initiatieven op om dit te voorkomen: van het bevestigen van LoRa tracking sensoren in de hoorn van Tanzaniaanse neushoorns, tot aan het implanteren van hartslagmonitoren en camera’s op Zuid-Afrikaanse neushoorns. Zodra de hartslag van het dier omhoog gaat, kan via de camera bevestigd worden dat er problemen zijn, waarna een helikopterdienst gewaarschuwd wordt die binnen minuten ter plekke kan zijn.

WILDLIFE MONITORING: ZEEHOND- EN SCHILDPAD TRACKING

Uiteraard biedt de enorme hoeveelheid data die vergaard kan worden door het bevestigen van sensoren aan dieren en hun leefomgeving een unieke kans voor biologen en zoölogen wereldwijd. Niet alleen kunnen dieren beschermd worden voor hun omgeving – en vice versa -, maar ook kan hun gedrag nauwkeurig gevolgd worden. Ongekende inzichten op het gebied van voedings-, parings- en leefrituelen van lastig te observeren dieren kunnen zo verkregen worden.

Een voorbeeld hiervan is een project van de Sea Mammal Research Unit van de Universiteit van St Andrews, in combinatie met het M2M netwerk van Vodafone. Zij hebben een enorm aantal zeehonden voorzien van sensoren, die hun bewegingen en acties kunnen volgen. Het doel van het onderzoek is om meer inzicht te krijgen in het hoe en waarom van de constante afname in de wereldwijde populatie, zodat deze een halt toegeroepen kan worden.

Om in het Verenigd Koninkrijk te blijven: een andere toepassing is geïntroduceerd door de Zoological Society of London, opererend vanuit de ZSL London Zoo. Deze voorloper in de ontwikkeling van trackers en sensoren heeft al haar schildpadden getagd, en kan zo accuraat hun eet-, bewegings- en paringsgedrag bijhouden. Allemaal met als doel om hun voortbestaan te garanderen.

REDT IOT DE PLANEET?

Het kan zeker gezegd worden dat recente ontwikkelingen binnen de IoT geleid hebben tot flinke verbeteringen in het werkveld van wildlife organisaties, rangers, biologen en zoölogen. Dankzij drie belangrijke groepen applicaties – locatie tracking, habitat observatie, en gedragsherkenning – kunnen dieren beter gelokaliseerd worden, kan hun omgeving veilig en toereikend gehouden worden, en kan hun gedrag beter in kaart gebracht worden.

De voordelen zijn fors, om er maar een paar te noemen:

• Boeren in wildlife-gebieden kunnen hun gewassen en vee beter afschermen voor wilde dieren die hun land delen, dankzij observatie- en waarschuwingssystemen die zowel de dieren als de boer en zijn eigendommen beschermen;
• Wetenschappers, biologen en dierenorganisaties kunnen veel leren van nieuwe inzichten en dankzij deze Big Data betere technieken en programma’s opzetten om de dieren te redden;
• Overheden en lokale autoriteiten kunnen gerichter en efficiënter het probleem van stropers te lijf gaan;
• Toeristenorganisaties en wildlifeparken kunnen hun bezoekers een optimale ervaring met genoeg wildspotting garanderen, wat ook weer bijdraagt aan een hoger bewustzijn van het belang van conservatie;
• Park managers kunnen hun park efficiënter en effectiever beveiligen, beschermen en uitbaten.

Enne, last but not least: Franse toeristen die zomaar hun auto verlaten en in een groep jachtluipaarden terechtkomen? Die zullen verleden tijd zijn – door ingrijpen van het park zelf of door het onweerlegbare bewijs dat ze nu wel héél erg dichtbij een einde als lunch voor wilde dieren zijn.