Als je door de straten van Singapore loopt, valt de oplettende bezoeker direct iets op. Stoepen en pleinen zijn brandschoon. Geen rondslingerend papiertje, geen lege flesjes, geen kauwgom of sigaretten te bekennen. Waar de meeste Aziatische wereldsteden juist gelinkt worden aan een hoog gehalte afval en viezigheid op straat, valt dit eilandstaatje op door zijn harde hand in de aanpak van zwerfafval en vervuiling. Internet of Things houdt de stad veilig.
Onlangs verscheen in het nieuws dat de Singaporese overheid iemand voor maar liefst S$300 (omgerekend zo’n 200 euro) op de bon had geslingerd – voor het op de weg schieten van een rubberen elastiekje. In haar enthousiasme en drive om een ware groene stad te worden, wordt iedere vorm van openbare vervuiling keihard aangepakt.
Een foto van de boete in kwestie ging al snel het internet rond, tot hilariteit, applaus en verbazing van velen.
In Singapore zelf werd er echter niet raar van opgekeken. Sterker nog, de meeste inwoners zijn bekend met de strenge maatregelen – en staan er volledig achter. Singaporeans zijn trots op hun groene, schone stad en willen dat graag zo houden.
Onderzoek van de Singapore Management University (SMU) toonde aan dat inwoners massaal (97,2%) meedoen aan pogingen om Singapore schoon te houden en volledig achter hun schone stad staan (94,4%). Alhoewel veel van hen erkennen dat het voorral door de efficiënte schoonmaakdiensten van de stad komt, heeft deze aanpak ook een sociaal wenselijk effect.
Zo gaven veel van de ondervraagden aan dat zij actief bijdragen aan hun schone stad, bijvoorbeeld door familieleden en vrienden eraan te herinneren dat zij geen afval op straat mogen gooien, zelf hun afval bij zich te houden tot ze een vuilnisbak tegenkomen, en in één van de vele food-courts zelf hun bestek en borden terug te brengen naar de daarvoor bestemde plaats.
En alhoewel veel inwoners enthousiast aangeven volledig achter deze aanpak te staan, is het niet meer dan logisch dat er nog steeds overtreders zijn – niet in de laatste plaats toeristen. Hier dienen vervolgens de boetes weer voor. Deze worden niet alleen uitgeschreven door ‘fysieke’ handhavers. Eén van de verraderlijke – of super ingenieuze – trucs van het Aziatische land is het inzetten van slimme technieken om vervuilers op te sporen en de dichtstbijzijnde wetshandhavers erop af te sturen.
Denk hierbij aan slimme beveiligingscamera’s en drones, die automatisch registreren wanneer iemand zijn sigaret op straat gooit of snel een snoeppapiertje laat vallen. Binnen de slimme stad die Singapore aspireert te zijn is het niets verrassends, maar toch lijken met name buitenlandse bezoekers zich er vaak over te verwonderen. Wat betekent dit voor onze privacy? Is dit niet heel erg ‘Big Brother is watching you’?
IoT voor wetshandhaving
Toch zal deze trend langzaam maar zeker de hele wereld overgaan. Het gebruiken van allerlei slimme toepassingen door overheden is niets nieuws, en juist op het gebied van wetshandhaving kan er nog veel gewonnen worden. Overbevolkte gebieden in combinatie met onderbezette politiekantoren zorgen voor een te hoge werkdruk en lange aanrijtijden; terwijl op ‘simpele’ vergrijpen niet of nauwelijks gecontroleerd wordt, of de hulp ingeroepen wordt van handhavers of particuliere beveiligers.
Ook in Nederland heeft de politie de potentie van het Internet of Things al herkend. Het is dus geen wonder dat ze continu op zoek lijken te zijn naar slimme techneuten om hen hierbij verder te helpen. De toepassingen van het IoT lopen uiteen van verkeershandhaving tot bewijsverzameling en van crowd control tot surveillance. Graag haal ik een paar van de interessantste voorbeelden hiervan aan.
Verkeerssensoren voor optimale verkeersdoorstroming
Voorkomen is beter dan genezen. In plaats van om te gaan met road rage en agressieve bestuurders die na een uur in de file een kleine verkeersovertreding begaan om toch maar sneller thuis te kunnen zijn, is het aanpakken van beruchte knooppunten een beter idee. Dankzij slimme sensoren kan het verkeer – letterlijk – in betere banen geleid worden.
Bewegwijzering kan dynamisch inspelen op de drukte op de weg en alternatieve routes en omleidingen instellen die voor een zo goed mogelijke doorstroming zorgen. Ook kunnen ‘groene zones’ veel beter afgestemd worden op de huidige drukte en daarbij ook rekening houden met de optimale toevoer op belangrijke wegen. Om nog maar niet te spreken van de mogelijkheden voor het vrijmaken van een baan voor hulpdiensten, wat hun werk ook weer een stuk veiliger en efficiënter maakt.
Tegelijkertijd krijgt de handhavende instantie zo een veel beter idee van waar het extreem druk is en welke maatregelen vereist zijn. Parkeren kan ook makkelijker én efficiënter gemaakt worden dankzij slimme parkeersensoren: deze herkennen lege plekken en sturen zoekenden hier automatisch naartoe, daarmee voorkomend dat mensen op plekken parkeren waar dit niet toegestaan is. En mocht dit laatste onverhoopt toch gebeuren, kunnen die slimme sensoren ook meteen een boete uitdelen voor foutparkeren, zonder dat er een agent aan te pas komt.
Wearables voor wetshandhavers
Een andere algemene trend is die van de wearables: draagbare sensoren die belangrijke informatie geven over ons welzijn. Ook wetshandhavers kunnen dankzij bijvoorbeeld slimme shirts of slimme horloges goed in de gaten gehouden worden en zich zo verzekerd weten van meer veiligheid. Zo kunnen slimme horloges hen in staat stellen om direct met de meldkamer te praten, terwijl hun stappenteller, hartslagmeter en slaapmeter gebruikt kunnen worden om te bepalen of een handhaver uitgerust en in goede conditie voor het werk is.
Ook kan zo sneller herkend worden als een agent mogelijk in gevaar is: een hoge hartslag en veel transpiratie kunnen dit niet verhullen. Zo kan ook zonder verbale communicatie snel naar collega’s en meldkamer geseind worden dat er backup nodig is. Om nog een stap verder te gaan, kunnen ook bodycams geïntegreerd worden in de wearables, waarmee een directe video- en/of audio-feed gerealiseerd kan worden.
Onbemande voertuigen voor surveillance
Soms is het niet wenselijk om bepaalde gebieden echt te bemannen. Bijvoorbeeld omdat het te afgelegen is, of onveilig, of omdat er simpelweg niet genoeg mankracht is. Ook hierbij kan het IoT goed van pas komen Zo kunnen drones sneller op meer en afgelegenere plaatsen komen. Daar kunnen ze eerste hulp bieden: zo kunnen ze een directe videoverbinding tot stand brengen met hulpverleners, of bijvoorbeeld een eerstehulpdoos of bepaalde medicatie of middelen langs brengen.
Echter kan er ook vanuit de lucht meegekeken worden, waarmee drones vliegende surveillance-toestellen worden. Ze werken als een extra paar ogen in de lucht, en kunnen dankzij hun sensoren op allerlei manieren gevaar of onrust signaleren. Dit kan cruciale informatie zijn voor wetshandhavers, die zo het beste hun strategie kunnen bepalen om de veiligheid op de best mogelijke manier te waarborgen. Of, zoals in het voorbeeld van Singapore, kunnen deze onbemande voertuigen ook als zelfstandige handhavers optreden, die nietsvermoedende elastiekjes-schieters op de bon kunnen slingeren.
Veiligheid waarborgen voor handhavers en publiek
De manieren waarop IoT een verschil kan maken in de handhaving van de wet zijn duidelijk. Het gaat hierbij niet alleen om het vinden van slimmere manieren om iemand ‘op de bon te slingeren’, zoals in het voorbeeld van Singapore. Ook gaat het om manieren waarbij zowel de veiligheid van het personeel als de veiligheid van het publiek an sich gewaarborgd kan worden.
Drones, wearables en (verkeers)sensoren zijn simpele maar effectieve manieren om een belangrijke taak in onze maatschappij te vervullen, op een manier waarmee de getrainde handhavers hun handen vrij hebben voor de specialistische taken. Uiteraard zijn er stemmen die beweren dat dit onze privacy aantast – wie heeft immers toegang tot die beelden van de drone? – maar het lijkt mij dat de voordelen van deze aanpak zeker opwegen tegen deze nadelen.
Kortom: Internet of Things houdt de stad veilig!
