Veel van mijn blogs focussen op de manieren waarop het Internet of Things gebruikt kan worden om onze levensstandaard te verhogen. Slimme apparaten kunnen ons leven een stuk comfortabeler en makkelijker maken, door simpele of repetitieve klusjes te automatiseren en ons de ruimte geven om ons te focussen op ons werk en onze hobbies. Toch gaat het potentieel van IoT verder dan alleen slimme koelkasten, zelfrijdende auto’s en handige virtuele assistenten zoals Google Home en Alexa. Het reikt tot aan slimme wearables die onze gezondheid bijhouden. Manieren om de industrie en logistiek efficiënter te maken. En technieken die kunnen helpen om de desastreuze vicieuze cirkel die klimaatsverandering heet te kunnen doorbreken en de CO2 uitstoot te verminderen
Over de hele wereld zijn tech start-ups en innovators bezig met het bedenken van toepassingen die IoT apparaten in staat stellen om te voldoen aan internationale vereisten en richtlijnen voor klimaatsbescherming. Als één van de belangrijkste veroorzakers van het probleem wordt vaak naar de te hoge CO2 uitstoot gewezen.
Pas wanneer de hoeveelheid CO2 die in de atmosfeer terechtkomt met 40 tot 70 procent daalt ten opzichte van wat het in 2010 was, hebben we een kans om de opwarming van de aarde te vertragen – zodat de gemiddelde temperaturen tegen 2050 met niet meer dan 2 graden Celsius gestegen zijn. Dit is inmiddels het best-case scenario, waarbij de ergste gevolgen van klimaatsverandering ons bespaard kunnen blijven.
Slimme verlichting
Kortom, het verminderen van de CO2 uitstoot is een absolute prioriteit. En eentje waar veel IoT-ontwikkelaars al op gesprongen zijn en, aan de hand van hun toepassingen, druk voor aan het lobbyen zijn. Met succes: The Climate Group, een internationale organisatie, maakt zich hard voor een globale switch naar LED verlichting – met name in openbare ruimtes en voor straatverlichting. Hiermee kan de uitstoot van CO2 al met 1,4 miljoen ton per jaar verminderd worden.
Veel overheden bieden om deze reden subsidies aan voor bedrijven die actief meedenken over verlichtingsoplossingen binnen bewoonde gebieden. Vaak strekt dit zich verder uit dan alleen het optimaliseren van verlichtingstijd en -zones. Zo kunnen sensoren in stedelijke gebieden niet alleen de openbare verlichting afstemmen op de actuele behoefte, ook kunnen ze de algehele efficiëntie van de stad verhogen, bijvoorbeeld door het omleiden van verkeer tijdens files of incidenten, of door het makkelijker te maken voor bestuurders om een vrije parkeerplek te vinden. En minder tijd in een rijdende auto betekent ook weer een lagere CO2 uitstoot.
Slimme elektriciteit met impact op de klimaatverandering
In een soortgelijke oplossing, kunnen ook slimme elektriciteitsgrids substantieel bijdragen aan het terugdringen van broeikasgassen. Ericsson Research heeft ingeschat dat zo’n smart grid alleen al kan zorgen voor een verlaging van 3,9% in uitstoot tussen nu en 2030. Een dergelijk slim elektriciteitsnetwerk detecteert en past zich aan aan lokale veranderingen in elektriciteitsgebruik.
Dankzij slimme meters kan er een ‘dialoog’ tot stand komen tussen individuele verbruikers en de elektriciteitsleverancier, waarbij onnodig verbruik beperkt wordt en slimmer ingespeeld kan worden op individuele behoeften. Ook kunnen zo makkelijker bepaalde voordeeltjes aan klanten geboden worden die tijdens de drukste uren van de dag besluiten geen energie te verbruiken, en in plaats daarvan hun elektrische auto tijdens de daluren – bijvoorbeeld midden in de nacht – opladen.
Slimme agricultuur
Een andere befaamde bijdrager aan de CO2 uitstoot is de agricultuur sector. In Amerika ontstond niet zo lang geleden ophef nadat de ‘Green New Deal’, een voorstel van enkele ambitieuze politici, schijnbaar meldde dat koeien verboden moesten worden – of zo werd het in ieder geval opgevat door president Trump. De werkelijkheid is hier niet eens gek ver vanaf, al ligt het natuurlijk een stuk genuanceerder.
Dankzij IoT toepassingen in deze sector kan er nog een verlaging van zo’n 3% gerealiseerd worden. Zo kunnen koeien beter gevolgd worden, waarbij zieke of zwakke dieren tijdig geïdentificeerd kunnen worden op basis van hun locatie, gedrag, bewegingen, temperatuur, et cetera. Door tijdig zieke dieren te screenen, behandelen en zonodig verwijderen, kunnen onnodige behandelingen met antibiotica voorkomen worden – wat ons vlees gezonder maakt. Tegelijkertijd verlaagt het de uitstoot van CO2 van ziekelijke koeien.
Naast de veehouderijen, kunnen ook landbouwers zich dankzij IoT verduurzamen. Zo zijn er talloze innovaties op de markt die ‘precision agriculture’ of precisie-landbouw mogelijk maken. Hierbij worden gewassen ge-micromanaged, zodat exact bepaald kan worden of er behoefte is aan water, mest, pesticides of iets soortgelijks – dankzij sensoren, drones en autonome landbouwmachines. Zo wordt er nooit meer teveel water, benzine of mest verspild aan gewassen die het helemaal niet nodig hebben.
Slim transport
Wat ik al eerder aanhaalde, toen het over de slimme verlichting in steden ging – ook kan IoT een enorme meerwaarde bieden als het gaat om het verlagen van uitstoot van voertuigen. De transportsector is opnieuw een grote speler als het gaat om uitstoot, waardoor iedere poging om efficiënter te vervoeren verschil zal maken.
Dit geldt niet alleen voor auto’s en landbouwvoertuigen, maar ook bijvoorbeeld voor vrachtwagens die niet meer halfvol op pad worden gestuurd; of vuilniswagens die er alleen op uit trekken als de vuilnisbakken daadwerkelijk vol zitten.
De luchtvaart en scheepvaartindustrieën gebruiken ook steeds meer toepassingen die tot doel hebben de brandstofefficiëntie te verhogen en routes te optimaliseren. Onderhoud wordt gepleegd op basis van preventieve, voorspellende cycli; die actueel gebruik, de historie van een voertuig en sensor-input betreffende productiviteit en prestaties verwerken in een prognose. Zo zullen er op ieder gegeven moment minder voertuigen uit de running zijn – en dus in totaal ook minder nodig zijn.
Meten van CO2 uitstoot
Een ander belangrijk punt van gesprek is de mogelijkheid om IoT in te zetten om de monitoring en toewijzing van CO2 uitstoot uit te breiden. Op dit moment kan er, volgens een rapport van de UN Climate Action Sustainable Innovation Forum, slechts voor 15% van broeikasgassen toegewezen worden wie verantwoordelijk is – waarna hierop afgerekend kan worden in de vorm van extra belastingen of boetes.
De wereldwijde coördinatie en handhaving van vastgestelde limieten van uitstoot is een heet hangijzer, eentje waar het succes van klimaatsactie bij lijkt te vallen of staan. Bedrijven zijn best bereid om hun koers te wijzigen, maar zolang er niet voldoende gehandhaafd wordt, zullen ze geneigd blijven om de regels met een korreltje zout te nemen.
Of, uitgaande van het positieve, zijn deze bedrijven simpelweg niet in staat zelf bij te houden wat hun uitstoot exact is – en kunnen ze dus geen gerichte actie ondernemen om dit terug te dringen.
Voeg nu eens beveiligde IoT devices toe aan deze rekensom. Bijvoorbeeld sensoren die de luchtkwaliteit of aanwezigheid van bepaalde stoffen meten. Deze kunnen zowel in fabrieken en gebouwen zelf geplaatst worden als in de directe omgeving – er zijn reeds oplossingen waarbij dergelijke sensoren rondom bouwplaatsen verwerkt worden in straatverlichting.
Nu ontstaat er een real-time grid van vervuiling en uitstoot, waarvan snel achterhaald kan worden van welke locaties deze afkomstig zijn. Nu pas krijgt ‘accountability’ een betekenis, als uitstoot actief toegewezen kan worden aan de veroorzaker.
IoT als waakhond en aanjager
Feitelijk kan het Internet of Things zo ingezet worden als de globale waakhond die zo hard nodig is – zeker als het gecombineerd wordt met bijvoorbeeld blockchain, om alle data op een centrale en neutrale plek te verzamelen. Nu kunnen we komen tot een gestroomlijnde en gestandaardiseerde database die betrouwbare, real-time klimaat- en uitstoot data levert. Zo kunnen bestaande richtlijnen makkelijker gevolgd en gehandhaafd worden, terwijl een hoop ‘guess work’ vervangen wordt door bruikbare data om nieuw beleid te kunnen bepalen en haalbare targets te kunnen stellen.
Tegelijkertijd is IoT in de unieke positie dat het ook als oplossing an sich kan dienen. Het is niet alleen het scorebord, het is ook een bron van informatie waarop beslissingen gebaseerd kunnen worden. Het is een technologie waarmee mensen, dieren, energie, goederen en informatie sneller en efficiënter bediend kunnen worden, terwijl verdere uitstoot actief verminderd wordt.
Dus tot op zekere hoogte kunnen we stellen dat het Internet of Things wederom als hoofddoel heeft om ons leefcomfort te verhogen. Alleen is het in dit geval niet zo simpel als niet hoeven opstaan van de bank om de gordijnen dicht te doen; maar het onszelf ervan verzekeren dat we over enkele tientallen jaren ook nog op onze huidige plek kunnen blijven wonen, zonder geteisterd te worden door extreem weer en andere gevaarlijke bij-effecten van klimaatsverandering. Comfort is en blijft een breed begrip, zo blijkt.
